درد دلي با آقا ...


آقا اين‌روزها بيشتر از اينکه دلمون با تو باشه ظاهرمون با توست

آقا ! پشت شيشه ماشين‌هايمان با رنگ قرمز نوشته‌ايم "يا حسين قربون لب تشنه‌ات برم!" دورو برش هم رنگ قرمز پاشيديم که دل بيشتر کباب بشه که يعني آره … اين‌ها خونه !

زنگ موبايل‌مون از ابوالفضل و چشماي قشنگش ميگه !

لباس سياه پوشيديم … محاسن رو بلند کرديم … يه عده چفيه انداختن دور گردنشون ؛ يه عده شال سبز انداختن ! بدن ها بوي گلاب ميده ! تسبيح به دست گرفتيم !

آقا کيف ميکني از اين ظاهر قشنگ و بچه مسلمونيمون ؟ …. صبح تا شب راديو تلويزيون و پخش ماشين‌هامون همه هي ميگن مظلوم حسين … حسين جان!

ميدوني آقا … اين کارا شده کار هر ساله‌ي ما ! هر سال سينه ميزنيم … اشک ميريزيم … نوحه ميخونيم … داد مي‌زنيم ! هي قربون صدقه‌ات مي‌ريم … هي زار مي‌زنيم …هي غش و ضعف مي‌کنيم! هي تو سرمون مي‌زنيم … هي ديوونه مي‌شيم ! هي از علي اکبر، علي اصغر، از لب تشنه، از تير حرمله، از قنداق خوني،ا ز سر بريده مي‌گيم! از خيمه هاي سوخته ! از شام غريبان ! از آه يتيمان ! … بازم بگم آقا ؟

آقا معذرت مي‌خوام! اما راستش دل خيلي از ماها با تو نيست ! خيلي از ماها حسيني نيستيم الکي هي مي‌گيم حسين …حسين !

اين حسين حسين گفتنمون، اين تو سرو سينه زدنمون دوزار نمي‌ارزه ! آقا جون اگه آدم حسيني باشه مگه ريا مي‌کنه؟ مگه گرونفروشي مي‌کنه ؟ مگه حق بچه يتيم رو مي‌خوره ؟ مگه وعده سر خرمن ميده ؟ مگه دروغ ميگه ؟ مگه دنبال ناموس مردم راه مي‌افته؟ مگه مردم آزاري مي‌کنه ؟ مگه مال بيت المال رو چپو مي‌کنه؟ مگه حق رو ناحق مي‌کنه ؟ مگه دين رو به دنيا مي‌فروشه ؟ مگه ربا خواري مي‌کنه ؟ دِ نميکنه ديگه اقا !

آقا شرمنده خيلي از ماها دلمون رو نتونستيم راست و حسيني کنيم افتاديم به جون ظاهرمون؛آقا خيلي از ما نتونستيم مسلمون باشيم، شديم مسلمون نما، فقط ظاهرمون قشنگه !

کارمون خرابه آقا ! خودمون ميدونيمُ بس!



آقاجان ... روز مانده،

خودت تو همين روزهاي مانده شفامون بده و کمکمون کن ...