هر سال از او یاد می کنیم: 

کبودی صورتش، بازوی شکسته اش، پهلوی خونینش... 

طفل شهیدش، اشک دیدگانش، یتیمی کودکانش... 

اما، تمام اینها برای چه بود؟

برای اینکه دختر پیامبر(صلی الله علیه و آله) نمی توانست ببیند حجت خدا تنها مانده و خانه نشین شده است. 

برای همین خطبه ها را خواند، ناله ها زد، خانه به خانه در کوبید، تا بلکه آنان به سوی امام زمانشان برگردند. 

و فریاد برآورد: 

"مثل امام، همچون کعبه است که مردم باید به سراغ او بروند، نه او به دنبال مردم"(1)

و امروز، فاطمه(سلام الله علیها) حجت خدا را چگونه می نگرد؟

می بیند که: "طرد شده، رانده شده، یکه و تنهاست."(2)

می بیند که: "دستش را بسته ایم و خانه نشین اش کرده ایم."(3)

می بیند که: "سبب غیبت امام زمان(عجل الله تعالی فرجه) خود ما هستیم"(4)

می بیند که: "اگر شیعیان ما به عهد خویش با ما وفا می کردند، ظهور به تأخیر نمی آفتاد."(5)

می بیند که: "اگر شیعیان به اندازه آب خوردنی ما را می خواستند، دعا می کردند و فرج می رسید."(6)

امروز مهمترین خواست فاطمه(سلام الله علیها) از ما چیست؟

بیندیشیم....

1. فرمایش حضرت زهرا(س)، بحار الانوار، ج 36، ص 353.

2. فرمایش امیرالمومنین علی(ع) درباره امام زمان(عج)، فروع کافی، ج 4، ص 160.

3. در محضر ایت الله بهجت(ره)، ج 2ف ص 205.

4. نکته های ناب از زبان ایت الله بهجت(ره)، ص 41.

5. اشاره به فرمایش امام زمان(عج)، ارشاد شیخ مفید، ص 10.

6. اشاره به فرمایش امام زمان(عج)، شیفتگان حضرت مهدی، ج 1، ص 155.